19.06.2020 Słoneczka
Temat: Konstruujemy wiejską zagrodę.
A to krowa – zabawa dramowa. Czytamy wiersz W. Chotomskiej „Po co krowie rogi na głowie?”. Dzieci oceniają zachowanie gąsiora. Prezentują jego sposób zachowania i wypowiedzi. Następnie zastanawiają się, jak mogła czuć się krowa, której ktoś robi kąśliwe uwagi (zażenowana, zdenerwowana, znudzona). Starają się zaprezentować swoim ciałem, jak wygląda ktoś, kto odczuwa takie emocje. Na zakończenie mogą spróbować wcielić się w rolę krowy, która w kulturalny sposób wyjaśnia swojemu rozmówcy, dlaczego jego zachowanie jest niewłaściwe i że czuje się obrażana.
Quiz zagrodowy – zabawa dydaktyczna podsumowująca tydzień. Zadajemy dzieciom pytania dotyczące zabudowań gospodarczych , , pochodzenia wybranych produktów, bezpieczeństwa na wsi, działań matematycznych (np. o liczbę zwierząt przed i po zakupie/sprzedaży nowych sztuk), nazw czynności wykonywanych przez gospodarza. Za udzielenie poprawnej odpowiedzi dzieci otrzymują żeton ( koralik, guzik)
Wiejska zagroda – zabawa konstrukcyjna, wykonanie makiety. Korzystając z „Wyprawki”, dzieci wykonują makietę wiejskiej zagrody: wypychają zwierzęta, rozkładają białe „skrzydełka” i ustawiają zwierzęta na kartce. Wycinają stajnie i łączą klejem wskazane przez nauczyciela elementy. Po wyschnięciu układają szopkę i zwierzęta na arkuszu zielonej bibuły, tworząc w ten sposób piękną wystawę. Wyprawka „Wiejskie podwórko”, nożyczki, klej, zielona bibuła.
Nasza wieś – spacer podsumowujący tygodniowy krąg tematyczny. Dzieci wybierają się na spacer do wiejskiej zagrody (jeśli mieszkają na wsi) lub na pobliski bazarek (jeśli mieszkają w mieście). Podczas spaceru obserwują okazy żywych zwierząt, oglądają maszyny rolnicze, rozmawiają z gospodarzem (na wsi) lub oglądają różne produkty na wystawach i straganach, nazywają je i określają ich pochodzenie (np. z sadu/ogrodu, od kury/krowy).
„Zgadnij, kto tutaj mieszka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci biegają po pokoju w rytm uderzeń w tamburyny. Na hasło: Zgadnij, kto tutaj mieszka nauczyciel podnosi ilustrację przedstawiającą zwierzę z wiejskiego podwórka, a dzieci naśladują dźwięki wydawane przez to zwierzę i sposób poruszania : Owca: mee… mee… mee… Świnia: kwi… kwi… kwi… Kura: ko… ko… ko… Kogut: kukuryku… Koń: iha… iha… iha… Kaczka: kwa… kwa… kwa… Pies: hau… hau… hau… Kot: miau… miau… miau
„Świnka w zagrodzie” – zabawa rozciągająca. W chlewiku mieszka świnka, wciąż ryjkiem trąca drzwi, chcę chwycić ją za ogon, a ona kwi… kwi… kwi…
„Kury dziobią ziarenka” – rozciąganie mięśni piersiowych. W kurniku małe kurki, co jajek znoszą sto, chcę zabrać im jajeczko, a one ko… ko… ko… Dzieci w klęku podpartym. Na hasło: Kury dziobią ziarenka dzieci, uginając ręce w łokciach, dotykają nosem do podłogi. Po każdym „dziobnięciu” następuje wyprost rąk, a dzieci naśladują głos wydawany przez kury: ko… ko… ko… Ćwiczenie trwa około dwóch minut.
Kogut- Jest także stary kogut, co dużo wdzięku ma i szyku, ja mówię mu „Dzień dobry”, a on mnie „Kukuryku”… Dzieci kucają i poruszają się po pokoju, naśladując chodzące koguty. Na hasło: Koguty trzepoczą skrzydłami siadają w siadzie klęcznym, układają ręce w „skrzydełka” i wykonują nimi rytmiczne odrzuty w tył, naśladując trzepoczące skrzydłami koguty. Jednocześnie wydają odgłosy jak koguty: kukuryku…
„Koń” – ćwiczenie równowagi. A w stajni stoi konik, co piękną grzywę ma, podchodzę z kostką cukru, a on iha… iha… iha… Dzieci maszerują po sali, wysoko unosząc kolana. Na hasło: Konik grzebie kopytkiem – zatrzymują się i uderzają o podłogę na zmianę palcami raz prawej, raz lewej stopy, wydając odgłosy: iha… iha… iha…
„Pływające kaczki” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Opodal mieszka kaczka, co krzywe nóżki ma, gdy pytam, jak się miewa, to ona kwa… kwa… kwa… Dzieci w siadzie klęcznym na kocyku wykonują ślizg po sali. Naśladując pływające kaczki, wydają dźwięki: kwa… kwa… kwa… Na hasło: Kaczki nurkują – dzieci wykonują klęk podparty. Uginając ręce w łokciach, zbliżają głowę do podłogi (nurkują jak kaczki), a następnie wysuwają głowę lekko do przodu, prostują ręce i, zadzierając wysoko głowę, wracają do klęku podpartego (wynurzają się jak kaczki). Ćwiczenie trwa około trzech minut.
„Pieski szukają kości” – odciążenie kręgosłupa od ucisku osiowego. Przy budzie trzy szczeniaczki podnoszą wielki gwar, gdy chcę się z nimi bawić, to one hau… hau… hau…Dzieci siedzą tyłem do rodzicaw siadzie skrzyżnym z rękoma opartymi na kolanach.Rozrzucamy w różnych miejscach sali woreczki albo klocki („kości”). Na hasło: Pieski szukają kości – dzieci biegają po sali na czworaka i próbują odnaleźć wszystkie „kości”. Każdy „piesek” sygnalizuje odnalezienie „kości” głośnym szczeknięciem i zanosi „kość” na wyznaczone miejsce.
Wesołej zabawy.